چگونه هنر اعتراضی وضعیت جامعه را به چالش می کشد
هنر همیشه ابزاری قدرتمند برای تغییرات اجتماعی و سیاسی بوده است. از اولین نقاشی‌های اجدادد غارنشینمان گرفته تا هنر خیابانی معاصر، اغلب هنرمندان از آثار خود برای بیان دیدگاه‌های خود در مورد جامعه و جهان اطرافشان استفاده کرده‌اند.
هنر اعتراضی که معمولاً در پاسخ به مسائل اجتماعی یا سیاسی ایجاد می شود، می تواند اشکال مختلفی داشته باشد، از جمله نقاشی، مجسمه، نقاشی دیواری، پوستر و هنر خیابانی.
امروزه، هنر اعتراضی، گالری‌ها، موزه‌ها، فضاهای عمومی و رسانه‌های اجتماعی را در برگرفته. در این مقاله نگاهی می اندازیم به تاریخچه و سیر تحول هنر اعتراضی، تاثیر آن بر جامعه و نقش هنرمند در جنبش های اجتماعی و سیاسی.
همچنین به هنرمندان خاصی خواهیم پرداخت که در استفاده از هنر به عنوان ابزاری برای تغییرات اجتماعی پیشگام بوده اند.
"اعتراضات بزرگ، آثار هنری بزرگی هستند."
دیگو ریویرا
تصویر © ویکی پدا / مربع سیاه © کازیمیر مالویچ 1915
تاریخچه و توسعه هنر اعتراضی
هنر اعتراضی دارای تاریخی طولانی و غنی است که به قرن ها قبل برمی گردد. از انقلاب فرانسه تا جنبش حقوق مدنی، هنر اعتراضی نقشی حیاتی در شکل دادن به جامعه و تغییر دیدگاه ها ایفا کرده است.
در طول تاریخ، هنرمندان از آثار خود برای به چالش کشیدن وضعیت موجود و الهام بخشیدن برای ایجاد تغییر استفاده کرده اند. اولین نمونه های هنر اعتراضی را می توان در مصر باستان یافت، جایی که هنرمندان از آثار هنری خود برای انتقاد از فراعنه و طبقه حاکم استفاده می کردند. در یونان باستان، هنرمندان از آثار هنری خود برای به چالش کشیدن هنجارهای سیاسی و اجتماعی آن زمان استفاده می کردند.
در دوران رنسانس، هنرمندان شروع به استفاده از آثار خود برای بیان دیدگاه هایشان در مورد مذهب و سیاست کردند. میکل آنژ، هنرمند ایتالیایی، برخی از مشهورترین هنرهای اعتراضی آن زمان را خلق کرد، از جمله مجسمه داوود، که نمادی بود از مقاومت در برابر مدیچی قدرتمند در شهر فلورانس.
در قرن بیستم، هنرمندان شروع به استفاده از آثار هنری خود برای اظهار نظر در مورد تحولات اجتماعی و سیاسی کردند و هنر اعتراضی رایج‌تر شد.
کازیمیر مالویچ، هنرمند اوکراینی الاصل، برخی از اولین نمونه‌های هنر اعتراضی انتزاعی را در نقاشی مربع سیاه خود خلق کرد و بدین ترتیب اشکال هنر سنتی را طرد کرد: نقطه گسستی بین هنر نمایشی و دوران انتزاعی.
تصویر © MoMA / پرچم © Jasper Johns 1954-55
هنرمندان معترض در جنگ جهانی اول و دوم
در طول جنگ جهانی اول و دوم، هنرمندان از آثار خود برای اعتراض به ظهور فاشیسم و درگیری های جهانی استفاده کردند. یکی از این گروه های مشهور، هنرمندان دادا در جنگ جهانی اول، از جمله مارسل دوشان، تریستان تزارا، هانس آرپ و هانا هوخ بودند. ویژگی بارز سبک آنها استفاده از اشیاء روزمره بود. استفاده دوشان از ادرار در هنر خود حرکتی بحث برانگیز بود که حتی هم عصرانش را آزرده خاطر کرد. سایر هنرمندان در مورد بیزاری خود از درگیری های آن دوران صریح تر بودند. در سال 1924، اتو دیکس، هنرمند آلمانی، سریال Der Krieg («جنگ») را خلق کرد، مجموعهای از آثار آشفته و ترسناک که وحشت‌های جنگ و تأثیر آن بر جامعه را به تصویر می‌کشید.
گسترش هنر اعتراضی
در دهه‌های 1960 و 1970، هنر اعتراضی گسترده‌تر شد، زیرا هنرمندان شروع به استفاده از آثار هنری خود برای به چالش کشیدن موضوعاتی مانند نژادپرستی، جنسیت‌گرایی و درگیری‌های جنگ سرد کردند. هنرمند آمریکایی جاسپر جانز برخی از معروف‌ترین هنرهای اعتراضی آن زمان را بدون اینکه آشکارا سیاسی باشد خلق کرد، از جمله تابلوی معروفش یعنی پرچم که اغلب به عنوان نقد ناسیونالیسم آمریکایی تعبیر می‌شود.
امروزه هنر اعتراضی همچنان به تکامل خود ادامه می دهد. هنرمندان از آثار خود برای به چالش کشیدن مسائلی مانند تغییرات آب و هوایی، نابرابری و عدالت اجتماعی استفاده می کنند. هنرمند خیابانی مترادف با منش اعتراضی شده، یکی از هنرمندان برجسته، بنکسی است که به خاطر نقاشی‌های دیواری‌اش با اتهامات سیاسی شناخته می‌شود او اقتدار نظام حاکم را به چالش می‌کشد و الهام‌بخش تغییر است.
مبارزه با ایدز در سراسر جهان © Keith Haring 1990
نقش هنرمندان در جنبش‌های اجتماعی و سیاسی
هنرمندان نقشی کلیدی در جنبش‌های اجتماعی و سیاسی دارند و از آثار هنری خود به‌عنوان رسانه‌ای برای بیان دیدگاه‌های خود در مورد جهان پیرامونشان استفاده می‌کنند. در عصری که به طور فزاینده ای بصری می شود، هنر می تواند نیروی محرکی برای جنبش ها و اعتراضات باشد.
هنر اعتراضی این قدرت را دارد که اقتدار حاکم را به گونه‌ای به چالش بکشد که کلمات توان آن را ندارند. هنر اعتراضی از طریق نمادها و ابراز خود، مردم را به عمل ترغیب می کند و اجتماع مخصوصش را می سازد. می توان از هنر اعتراضی برای افزایش آگاهی در مورد مسائل اجتماعی و سیاسی استفاده کرد و صدای گروه های به حاشیه رانده شد.
هنرمندانی که هنر اعتراضی خلق می‌کنند، اغلب خودجوش هستند. برای برخی از هنرمندان، این عمل اعتراض است که الهام بخش ان هاست هدایتشان می کند و به آن ها انگیزه می دهد تا از کارشان برای به چالش کشیدن وضعیت موجود و برای رسیدگی به تغییری که می خواهند ببینند استفاده کنند. بسیاری از هنرمندانی که هنر اعتراضی خلق می‌کنند به نماد بصری یک جنبش تبدیل می‌شوند، یا در کمپینهای مردمی خارج از کارشان شرکت می کنند. یک نمونه مدرن تر از این هنرمندان اعتراضی گروه Artists for the Earth است ، گروهی از هنرمندان خلاق که متعهد به استفاده از هنر برای درگیر کردن مردم با مسائل حیاتی محیط زیست هستند.
پابلو پیکاسو 1937
فعالان هنر اعتراضی: الهام بخش تغییر و تحول دیدگاه ها
پابلو پیکاسو، منتقد سرسخت جنگ و خشونت
پابلو پیکاسو عنوان یکی از تأثیرگذارترین هنرمندان قرن بیستم شناخته می شود. او به خاطر نقشش در توسعه کوبیسم ، جنبشی که با فعالیت سیاسی او مرتبط است، شناخته شده است. آثار پیکاسو اغلب منعکس کننده دیدگاه های او بود. پیکاسو منتقد سرسخت جنگ و خشونت بود که پس زمینه اجتماعی او را در فعال ترین سال های هنری اش مشخص می کرد.
یکی از مشهورترین آثار پیکاسو نقاشی گورنیکا است ، یک نقاشی قدرتمند ضد جنگ که وحشت‌های جنگ داخلی اسپانیا را به تصویر می‌کشد. این اثر در واکنش به بمباران وحشیانه شهر گورنیکا در اسپانیا توسط هواپیماهای جنگی آلمان و ایتالیا در طول جنگ داخلی اسپانیا که منجر به تلفات غیرنظامی متعددی شد، خلق شد. این نقاشی یک بیانیه قدرتمند ضد فاشیستی است که وحشت جنگ و رنج غیرنظامیان بی گناه را به تصویر می کشد. نقاشی گورنیکای پیکاسو به تصویری نمادین از صلح تبدیل شده است و نسل‌های مختلفی از هنرمندان را ترغیب می‌کند تا از آثار خود به عنوان نوعی اعتراض اجتماعی و سیاسی استفاده کنند.
رینسو © Jean Michel Basquiat 2001
ژان میشل باسکیا، نقاش گرافیتی
ژان میشل باسکیا هنرمند آمریکایی بود که در دهه 1980 به شهرت رسید. او به خاطر نقاشی های گرافیتی که اغلب با مسائل مربوط به نژادپرستی و نابرابری درگیر است، شناخته شده است. کار باسکیا وضعیت موجود را به چالش کشید و تفسیر اجتماعی قدرتمندی را در مورد مبارزات گروه‌های اجتماعی به حاشیه رانده شده برانگیخت .
یکی از تندترین آثار سیاسی او «مرگ مایکل استوارت» ، ادای احترامی به مایکل استوارت، هنرمند سیاهپوست جوانی است که در سال 1983 توسط افسران پلیس شهر نیویورک تا حد مرگ مورد ضرب و شتم قرار گرفت. این نقاشی چهره استوارت را با کلمات به تصویر می کشد. بالای آن نوشته شده «ممکن است برای هرکسی اتفاق بیفتد». این اثر اعتراضی، آگاهی باسکیا از تهدید پلیس برای مردان جوان سیاهپوست مانند خودش و وحشت ناشی از آن را به تصویر می کشد.
آثار باسکیا نسل‌هایی از هنرمندان معترض را برانگیخت تا از آثار خود به عنوان نوعی اعتراض اجتماعی و سیاسی استفاده کنند. میراث او همچنان الهام بخش هنرمندان بسیاری در سراسر جهان است تا از آثار هنری خود برای رسیدگی به مسائل نژادی، نابرابری و عدالت اجتماعی استفاده کنند.
تصویر © ویتنی / نادانی = ترس / سکوت = مرگ © کیت هرینگ 1989
کیت هرینگ، نقاشی های دیواری اعتراضی
کیت هرینگ یک هنرمند آمریکایی بود که به خاطر نقاشی های دیواری رنگارنگ و جسورانه اش که اغلب به موضوعاتی مانند ایدز، اعتیاد به مواد مخدر و خلع سلاح هسته ای می پرداخت، شهرت داشت. کار هارینگ که از خرده فرهنگ گرافیتی نیویورک در دهه 1980 بیرون آمد، اغلب به دلیل درگیر شدن با موضوعات قطبی کننده آن زمان، بحث برانگیز دیده می شد.
هنر هرینگ، که در سال 1988 مبتلا به ایدز تشخیص داده شد، یک مصنوع فرهنگی کلیدی بود که درد و سیاست بحران را برجسته کرد. یکی از معروف ترین آثار او، جهل = ترس / سکوت = مرگ ، بیانیه ای مستقیم و بدون عذرخواهی در مورد اپیدمی ایدز است. این نقاشی دارای مثلث صورتی است که بالای آن عبارت "سکوت = مرگ" نوشته شده است.
زندگی رو به رشد هرینگ با مرگ او در سال 1991 کوتاه شد، اما میراث او قصیده ای از قدرت هنر اعتراضی است. او بنیاد کیت هرینگ را در سال 1989 تأسیس کرد ، سازمانی که میراث هنری و بشردوستانه هارینگ را از طریق گردش آثار و آرشیوهای او و همچنین با اعطای کمک های مالی به کودکان نیازمند و مبتلایان به اچ آی وی/ایدز ادامه می دهد. سبک بصری هارینگ نیز یک اصل اصلی در میراث پاپ آرت را تشکیل می دهد .
دختری با بادکنک © بنکسی 2004
بنکسی، هنرمند خیابانی
بنکسی یک هنرمند خیابانی ناشناس است که به خاطر آثار هنری سیاسی اش که در مکان های عمومی نمایش داده می شود، شناخته شده. آثار او که با مسائلی مانند جنگ، فقر و نابرابری دست و پنجه نرم می‌کند، در گالری‌های سراسر جهان به نمایش درآمده و نسل جدیدی از هنرمندان خیابانی را برای الهام از آثار خود به عنوان نوعی اعتراض سیاسی و اجتماعی ترغیب کرده است.
دختری با بادکنک، نمادینترین تصویر بنکسی است که دخترکی را به تصویر می کشد که دستش را به سمت یک بادکنک قلبی شکل که خارج از دسترس اوست، دراز می کند. مملو از تعابیر احساسی - برخی دختر را در حال از دست دادن بادکنک می بینند، در حالی که دیگران او را در آستانه گرفتن بادکنک می دانند - این تمثیلی از امید، عشق و آزادی است. این درونمایه مجموعه ای از نقاشی های دیواری استنسیل در لندن در سال 2002 بود، از آن زمان توسط کمپینهای اجتماعی از جمله بحران پناهندگان سوری در سال 2014 مورد توجه قرار گرفت.
اعتقادات خرابکارانه بنکسی همچنین الهام بخش تکرارهای بعدی تابلوی دختری با بالون شد. در سال 2018، یک نقاشی قاب شده از این اثر هنری متعلق به سال 2006 در حراجی ساتبیز به حراج گذاشته شد فقط برای اینکه لحظاتی پس از ارائه پیشنهاد پایانی، خودش را نابود کند! بنکسی بعداً ویدیویی از خرد کردن نقاشی منتشر کرد و توضیح داد که چگونه دستگاه خردکن در قاب نصب شده بود تا زمانی که تصویر به حراج گذاشته شد عمل کند. این اثر متعاقباً به Love Is In The Bin تغییر نام داد و بقایای آن از قضا به قیمت بیشتری فروخته شد!
تصویر © Phillips / The Papercut Portfolio © Ai Weiwei 2019
آی وی وی، هنرمند معترض چینی
Ai Weiwei یک هنرمند چینی است که به دلیل اینستالیشن‌ها و مجسمه‌های سیاسی خود شناخته شده است. آثار Ai اغلب به موضوعاتی مانند حقوق بشر، آزادی بیان و فساد دولتی می پردازد، تولیدات هنری او حتی باعث شد که او در سال 2011 توسط مقامات چینی بازداشت شود. آثار او در گالری‌های سراسر جهان به نمایش درآمده و توجه بیش از میلیون‌ها نفر را به خود جلب کرده.
سلف پرتره در لگو (2017) نمونه برجسته ای از فعالیت های موجود در آثار Ai است که اولین بار در هیرشورن به نمایش گذاشته شد ، سلف پرتره در لگو بخشی از اینستالیشن به یاد ماندنی Trace را تشکیل داد ، مجموعهای از پرتره های افرادی از سراسر جهان که به عنوان فعالان، زندانیان عقیدتی و حامی آزادی بیان شناخته می شوند. هر یک از این 176 پرتره از هزاران آجر پلاستیکییا لگو LEGO ساخته شده است که با دست مونتاژ شده و در کف موزه به نمایش گذاشته شده است.
آثار Ai جوایزی را از سازمان‌های بزرگی مانند عفو بین‌الملل دریافت کرده‌اند . او تا به امروز به مبارزه برای حقوق بشر، آزادی و دموکراسی در رژیم های سراسر جهان ادامه می دهد.
مزایا و معایب مالکیت کلکسیون هنر اعتراضی
هنر اعتراضی در سال‌های اخیر به طور فزاینده‌ای محبوب شده است، و بسیاری از مجموعه‌داران هنری در جهان به دنبال آثاری هستند که ارتباطی با سیاست داشته باشد. در عین حال که مالکیت اثر هنری اعتراضی می‌تواند بیانیه‌ای قدرتمند باشد، اما مزایا و معایبی هم وجود دارد که باید قبل از خرید در نظر بگیرید.
مزایای سرمایه گذاری در هنر اعتراضی
تأثیر اجتماعی و سیاسی هنر اعتراضی: مالکیت هنر اعتراضی می تواند راهی قدرتمند برای ابراز بیانیه شخصی شما باشد. با نمایش یک اثر هنری اعتراضی در خانه یا محل کار خود، حمایت خود را از هدف و افزایش آگاهی در مورد آن موضوع نشان می دهید.
ارزش سرمایه گذاری در هنر اعتراضی: هنری که حال و هوای یک لحظه سیاسی را به تصویر می کشد، می تواند از نظر تاریخی مهم شود. به همین دلیل است که ارزش بسیاری از آثار هنری اعتراضی در طول زمان افزایش یافته است و آنها را تبدیل به یک سرمایه بالقوه پرسود کرده است. از آنجایی که مجموعه‌داران بیشتری به ویژه خارج از ایران به دنبال آثار هنری اعتراضی هستند، تقاضا برای این قطعات احتمالاً افزایش می‌یابد، به‌ویژه برای آثاری که به خوبی انتخاب شده‌اند.
منحصر به فرد و معنادار: هنر اعتراضی اغلب خاص و به تعداد محدود است و همین موضوع آن را به یک مجموعه هنری منحصر به فرد تبدیل می کند. داشتن یک اثر هنری اعتراضی یک دارایی پر از شور و معناست، زیرا به شما امکان می دهد با پیام هنرمند به صورت شخصی ارتباط برقرار کنید.
معایب سرمایه گذاری در هنر اعتراضی
جنجال : هنر اعتراضی اغلب بحث برانگیز است و می تواند توسط برخی بینندگان توهین آمیز یا نامناسب دیده شود. مهم است در نظر داشته باشید که این هنر ممکن است توسط دیگران در کوتاه مدت و بلند مدت چگونه درک شود.
درخواست محدود: در حالی که هنر اعتراضی در سال های اخیر محبوبیت بیشتری پیدا کرده است، جذابیت جهانی برخی از آثار دیگر را نخواهد داشت. این می تواند فروش اثر را در آینده دشوار کند.
سرمایه گذاری پرریسک: در حالی که ارزش برخی از آثار هنری اعتراضی در طول زمان افزایش یافته است، ارزش برخی دیگر از بین رفته است. سرمایه گذاری در هنر اعتراضی می تواند مخاطره آمیز باشد، زیرا هیچ تضمینی وجود ندارد که ارزش آن در طول زمان افزایش یابد. با این حال، اگر اثر هنری شما در طول زمان جذابیت بیشتری پیدا کند، این سرمایه گذاری پرریسک، شما را به یک پاداش بالا می رساند.
Art Attack On Aids (زرد) © Keith Haring 1988
چشم انداز سرمایه گذاری در هنر اعتراضی: استقبال از هنر اعتراضی
هنر اعتراض قدرت الهام بخشیدن برای تغییر و به چالش کشیدن وضعیت موجود را دارد. هنرمندان با استفاده از آثار هنری خود تأثیر زیادی بر مسائل اجتماعی و سیاسی دارند و از طریق آن می توانند آگاهی را افزایش دهند و جنبش ها را تقویت کنند.
هنر اعتراضی در هسته خود استفاده از خلاقیت به عنوان ابزاری برای تغییر است. چه هنرمند باشید و چه کلکسیونر، پذیرش قدرت هنر اعتراضی می تواند راهی معنادار برای ایجاد تفاوت باشد.
Powered by Froala Editor
