چگونه انفجار گاز دیدگاه یک هنرمند را تغییر داد
فعالیت هنری نینا فریزر یک کاوش چند رشته ای از تعامل انسان و رابطه ما با محیط است. نینا فریزر به فضای ظریف بین مناظر شخصی و جمعی می پردازد و هنر خود را سفری مشترک می داند. به قول خودش، رویکرد چند رشته‌ای او، شامل کلاژ، نقاشی، مجموعه و مجسمه‌سازی، به دنبال بازتاب حسی از مکانی است که رگه‌های خاطره را به شکل فیزیکی شکل می‌دهد و شکنندگی واقعیت ساخته‌شده ما را آشکار می‌کند. فریزر از رسانه‌ها و تکنیک‌های متعددی استفاده می‌کند تا به شکلی تحریک‌آمیزی این پرسش را مطرح کند که چگونه می‌توان مفاهیم هویت و مکان را بازسازی کرد، به ویژه در مواجهه با اختلال و هرج و مرج. ما این مجال را داشتیم که با نینا فریزر در مورد روش‌های انتخابی‌اش در زمینه کارهای هنری و تأثیر یک تراژدی بر روند خلاقیت او، صحبت کنیم.
نینا فریزر، " سقوط فرشتگان شورشی"،
آیادر فرآیند کاری شما بخشی هست بیشتر مورد علاقه شما باشد یابیشترین رضایت بخشی را ایجاد کند؟ اگر بله، می توانید کمی در مورد آن به ما توضیح دهید؟
من واقعاً از شروع کاری جدید لذت می برم، اما رضایت بخش ترین بخش فرآیند خلاقانه من، نمایش آثارم است. با این حال، بسیاری از کارهای من به طور کامل به پایان نرسیده و اغلب پیکربندی جدیدی در زمینه متفاوتی به خود می گیرند. وقتی وارد استودیو می‌وشد و می‌توانم کاری را با دیدی جدید ببینم، بسیار برایم طراوت‌بخش است.
شما از کلاژ، نقاشی، مجموعه، و مجسمه سازی در یک رویکرد چند رشته ای استفاده می کنید. آیا می‌توانید توضیح دهید که چگونه هر کدام به شما کمک می‌کنند موضوعاتی مانند هویت و مکان را کشف کنید؟
کلاژ آغازگر فرآیند من است، زیرا اجزای نامتجانس را گرد هم می آورد و سعی می کند آنها را در یک کل جدید تربازآفرینی کند. من اغلب فکر میکنم این چیزی است که از اعماق درون من سرچشمه می‌گیرد، یک حس ناهماهنگی که نیاز به نوعی توضیح دارد.
منتاژ (Assemblage) روش کلاژ را فراتر می برد و به قلمرو 3 بعدی می‌رساند و به اشیاء اجازه می دهد در وضعیتی و جایگاه بالاتری قرارگیرند.
نقاشی از جای دیگری می آید. من اغلب از آبرنگ استفاده می کنم که حس ترمیم روانی را به هر چیزی که در آن ساختارشکنی شده است را ارائه می دهد. مجسمه سازی جایی است که من کاغذ را می گیرم و کاری میکنم که از همه جهات دیده شود.
البته من این روزها از کار مشترک نیز بسیار لذت می برم.
نینا فریزر در استودیوی خود
همکاری‌های شما در جوامع و انجمن‌های هنری چگونه بر روند خلاقیت شما تأثیر می‌گذارد، و آیا می‌توانید لحظات برجسته‌ای از این تجربیات را به اشتراک بگذارید؟
همانطور که گفتم، آثاری از من که م بر روی کاغذ است بسیار مناسبتر است برای ادغام در یک محیط بین رشته ای.
اخیراً، من برای یک پروژه هنری فرا رشته ای اقامت در ایتالیا به نام Mycelium انتخاب شدم که توسط Rapso ، یک انجمن غیرانتفاعی مستقر در بولونیا، ایتالیا آغاز و سرپرستی شده است. کار دو بعدی من بخشی از این اجراهایی شد که در پاسخ به مشارکت عمومی ایجاد شدند، که به طور خاص بر منطقه Roccamonfina در ایتالیا متمرکز بود.
از نظر کار اجتماعی، من تمام عمر کاری خود را درگیر نوعی ایجاد ساختار اجتماعی کرده ام. در سال 2008 یک کافه هنرهای مردمی غیرانتفاعی را تأسیس کردم و تا سال 2014 که بیش از 100 داوطلب داشت، آن را به صورت ارگانیک رشد دادم.
از آنجایی که در پرتغال زندگی میکنم، یا به طور فعال در گروه‌های استودیویی کار میکنم یا اخیراً در پروژه‌ای به نام Art&craft Refúgio که فضایی برای ادغام در جامعه پناهندگان/مهاجر لیسبون فعال هستم.
من همچنین یک کلاب کار هفتگی کلاژ را اجرا میکنم که گروه متنوعی از مردم را هدایت می‌کند که در حال جستجوی رسانه هنری به معنای وسیع هستند و آنچه را که می‌دانند را به بقیه گروه آموزش می‌دهند. این موضوع به من کمک می‌کند تا ارزش کلاژ را به‌عنوان یک روش شناسی هنری و ابزاری برای اتصال، هم در درون جوامع و هم به معنای وسیع‌تر آن ببینم.
آیا می توانید توضیح دهید که چگونه هنر شما واقعیات بدیهی ما را به چالش می کشد؟
در ابتدا، من به سمت کلاژ به عنوان ابزاری برای بازتاب جهان مادی - دنیای مصرف کننده – که در اطرافم گسترده است استفاده کردم.
وقتی کسی با مجلات زیادی وقت می گذراند، توهمات ایجاد شده از طریق تبلیغات به راحتی در ذهن او قابل شناسایی است و این همان چیزی است که من در ابتدا از آن به عنوان «واقعیت ساخته شده» یاد می کردم.
برای کار خودم ابتدا من به سمت تصاویر مجلات به عنوان بازتابی از سرعت تصاویری که از بینش روزمره ما عبور می کنند جذب شدم.
اما پس از آن، در سال 2020 - درست در میانه همه گیری کرونا - خانه ام را بر اثر انفجار گاز از دست دادم.
هنگام بالا رفتن از خرابه های ساختمان آپارتمان، این احساس عجیب را داشتم که آنچه می بینم تصویر خاصی است که چند ماه قبل ساخته بودم. انگار کارم زندگی ام را به تصویر می کشید اما به ترتیب معکوس.
از قضا چون هیچ کدام از کارهایم در آن خانه نبود، بیشتر به ماندگاری آن فکر کردم و معنادارتر شد.
اکنون می‌دانم که می‌توانم از کارم برای ایجاد ثبات درونی خودم استفاده کنم و فرآیند ساختن به من کمک می‌کند تا در زندگی روزمره‌ام حضور و آگاهی بیشتری داشته باشم.
کلاژ همچنین سلسله مراتب‌ها را در هم می‌شکند و ویژگی هایی را که ترجیح می‌دهند جدا باقی بمانند مخلوط می‌کند – این برای من بسیار جالب است.
نینا فریزر، «رویداد قطع شده»،
موفقیت به عنوان یک هنرمند برای شما چه معنایی دارد؟
موفقیت برای من ممکن است شامل احساس بیدار شدن از خواب با میل به حضور در استودیو، تماشای کسی که به اندازه کافی از کار من لذت می برد تا آن را بخرد، به دست آوردن فرصت یا ایجاد یک ارتباط خلاقانه جدید باشد.
در حالی که همه این چیزها خوب هستند، زودگذر هم هستند. بنابراین، می‌توانم بگویم که موفقیت زمانی آشکارتر می‌شود که به مسیر بلندمدت زندگی یک هنرمند نگاه کنیم.
من فکر میکنم همه موفقیت را متفاوت می‌بینند—اگر بیش از حد به آن فکر کنیم، کار را متوقف می‌کنیم!
من به باز بودن مسیری که کار می‌تواند داشته باشد علاقه‌مندم و به خودم اجازه می‌دهم وارد قلمروهای جدیدی شوم و همیشه در حال یادگیری باشم.
همچنین تعادلی بین تنهایی و بودن در اجتماع وجود دارد که اگر بتوانم درست عمل کنم، احساس میکنم هنرم دارای هدف است.
امیدوارید آثار هنری شما چه تاثیری بر بینندگان داشته باشد؟
من عموماً سعی می کنم وقتی در حال کار هستم، زیاد به بیننده فکر نکنم.
با این حال، امیدوارم مردم بتوانند چیزی از احساسی را که من از طریق فرآیند خلاقیت خود منتقل می کنم، ببینند.
آیا می توانید بینش هایی در مورد فضای کاری خلاقانه خود ارائه دهید؟ محیط فیزیکی شما چگونه به روند هنری شما کمک می کند؟ در مورد استودیوی شما (یا هر جایی که کار می کنید) آن را سازنده می دانید؟
فضای کار من در ده سال گذشته چندین بار تغییر کرده است، بخشی از آن به دلیل آتش سوزی و در نهایت نقل مکان به خانه ای با گاراژ.
من قبلاً در استودیوهای مشترک هنرمندان کار می کردم که خوب بود زیرا به هم کمک می کردیم. من کاملا خصوصی کار می کنم، بنابراین یک فضای آرام و بسته را ترجیح می دهم (اگرچه در بسیاری از فضاهایی که این ویژگی را نداشته اند کار کرده ام و به نتایج شگفت انگیزی دست یافته ام)
اما، استودیوی من پایگاه خانه من است. نیاز به درجه خاصی از نور و ابزارهای مختلف دارد و البته باید تمیز نگه داشته شود.
